پیش تو من کیستم؟

در رگ من جای خون می دود اکنون جنون
چون که معطر به توست، هرچه نفس می زنم

هم، همه ام سوختند، هم همه را سوختم
خرمن در آتشم، آتش در خرمنم

در خودم آتش زدم غافل از اینکه کنون
من توام و اوفتاد خون تو بر گردنم

فاصله ی عشق و مرگ، طی شده با پای من
گر نپذیری تو نیست طاقت برگشتنم

پشت در دوستی "کیستی؟" از من مپرس
پیش تو من کیستم؟ تا که بگویم "منم"

غلامرضا طریقی
برچسب‌ها: اشعار, غزل, غلامرضا طریقی